Μερικές φορές, περιμένεις..
λες θα τύχει κάτι καλύτερο...
και όσο περιμένεις,
τόσες ευκαιρίες χάνεις.
Εκτός, αν είσαι τυχερός
και τις χάσεις όλες
για να βρεις την μία που χρειάζεσαι.
δε γυρνάνε πίσω,
ή τις παίρνεις εκείνη τη στιγμή
ή εξαφανίζονται.
Ίσως όμως οι επόμενες να είναι καλύτερες. Δεν είναι όλα σκατά τελικά. Είμαι σίγουρη πλέον. Διέλυσα και τις τελευταίες αμφιβολίες που είχα.
(Να ταν το ίδιο "εύκολο" να διαλύσω και τις ανασφάλειες..)
Δεν αρκεί να έχεις τα μάτια ανοιχτά όταν η καρδιά είναι στο σεντούκι, και το κλειδί στο πάτο του βυθού.
Γιατί θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να το ανοίξεις,
και ο βυθός είναι μεγάλος, και αρχίζει να σε πνίγει και συνήθως, λίγο πριν πιάσεις το κλειδί. Και κάπου εκεί μετά από 2-3 φορές τα παρατάς.
Εγώ είμαι μαζόχα όμως και όσο με έπνιγε, τόσο προσπαθούσα.
Το κρατάω και περιμένω να το χρησιμοποιήσω λοιπόν.
"She prays one day
she'll find someone to need her
She swears that there's no difference
between the lies and compliments
It's all the same if everybody leaves her...
She would change everything
for happy ever after
She would change everything
everything... just ask her.
Caught in the in between of beautiful disaster
She just needs someone to take her home.."