Σκέψεις 89 ημερών..

Δε μου ανήκεις είναι η αλήθεια.. κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. 
Όμως θα ήθελα να μου "ανήκεις"..να είσαι δικός μου, να είσαι για μένα. 
Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν θα μπορούσες να είσαι για μένα. 
Ακόμα αναρωτιέμαι.. Δε μπορώ να ξέρω.. 
Δεν είσαι εδώ,δεν είσαι δικός μου.Δε ξέρω αν θα γίνεις.
 Δε ξέρω τι θα γίνει μέχρι να γυρίσεις.. Ούτε αν θα γίνει κάτι όταν γυρίσεις. 
       Ξέρω μονάχα τι νιώθω για σένα.
                              Πόσα νιώθω για σένα..

Και αν κάτι φοβάμαι εκτός του να σε χάσω.. είναι το να μη σε έχω.Όμως είναι κάτι που πρέπει να θες και εσύ. Έφτιαξες τη μέρα μου σήμερα όταν είδα το μήνυμα σου. 

Ένα μήνυμα που δε περίμενα. Όταν είδα ότι είχες απαντήσει,και το τι είχες απαντήσει, ήρθαν στο μυαλό μου χίλιες σκέψεις, μα έμεινε μόνο μία.. 
Ότι πριν σου στείλω αυτή την καλημέρα, σκέφτηκα μήπως σε κουράζω. Σκέφτηκα: " θα έχει κουραστεί να βλέπει τα μηνύματα μου,μικρά και μεγάλα.. εξάλλου αν ήθελε να βλέπει μηνύματα μου θα μου έστελνε και μόνος του καμιά φορά, να δείξει με τον τρόπο του "είμαι εδώ" θέλω να σε "ακούω" και ας είσαι μίλια μακρυά" ..
Αυτή ήταν η φωνή της λογικής μου..

Μετά "σκέφτηκα" με τη καρδιά μου.. είπα γιατί προσπαθώ πάντα να εκλογικεύσω τα συναισθήματα? Γιατί πάντα κρατιέμαι να για να μη σου στείλω..? Γιατί ..? 
Την βρήκα την απάντηση. Αναζητώ επιβεβαίωση γιατί δε ξέρω αν θες κάτι, και τι, από μένα. Και υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δε τους νοιάζει τι έχω να πω. Μπορεί να ανήκεις σε αυτούς. Υπάρχουν άλλοι που έχουν βαρεθεί να με ακούνε. (Ειδικά να μιλάω για σένα.) Μα τους άλλους τους ξέρω καλά γιατί είναι φίλοι μου. Εσένα..? Εσένα καρδιά μου, σ'αγαπάω  και είμαι ερωτευμένη μαζί σου,και ..και δε σε ξέρω.. Σε γνωρίζω μα δε ξέρω τι θες μέσα σου ή τι νιώθεις. Φοβάμαι μη κάνω λάθη, και σε διώξω μακρυά μου, όπως κάνω με όλους.Ελάχιστοι είχαν την υπομονή και την επιμονή να μείνουν δίπλα μου. Είμαι δύσκολος άνθρωπος.

Έχεις ήδη "δει" μερικά ελαττώματα μου, και δεν έχεις φύγει ακόμα..
όμως δε σε εμποδίζει τίποτα να φύγεις όποια στιγμή θέλεις,γιατί δεν (ξέρω αν) είσαι ερωτευμένος μαζί μου.. Και το ότι σου αρέσω μπορεί να εξαφανιστεί σε μία στιγμή, και εσύ επίσης.. Εσύ θα έχεις χάσει κάποια που σε αγαπάει,και ξέρω ότι είναι σημαντικό για σένα, αλλά δε ξέρω αν είναι σημαντική η δική μου αγάπη για σένα. Εγώ θα έχω χάσει κάποιον που αγαπώ,και αυτό είναι τα πάντα για μένα. 
Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή,γιατί αν έρθει δε θα το καταλάβω εκτός και αν μου το πεις, και αν δε μου το πεις στα ίσια πάλι δε θα το καταλάβω.
Για αυτό προσπαθώ να μη σου στέλνω , ότι νιώθω και ότι θέλω,όσο λείπεις.


Για αυτό..και γιατί τα φυλάω να στα πω όταν γυρίσεις..Όταν θα σε κοιτάξω στα μάτια.. θα χωθώ στην αγκαλιά σου και ξαφνικά θα είναι σαν να μην έφυγες ποτέ. Σαν να μη ένιωσα ποτέ πόνο επειδή μου λείπεις ή επειδή φοβάμαι.. Γιατί όταν είμαι στην αγκαλιά σου,δε φοβάμαι τίποτα..δεν υπάρχει τίποτα και κανείς άλλο στον κόσμο. Μόνο εσύ και εγώ. 

"Και αν έρθει εκείνη η στιγμή..?" ρωτάει η λογική, και ο ρεαλισμός που θέλει να καταστρέψει τα όνειρα που κάνω.
Θα προσπαθήσω να μην έρθει. Αλλά αν έρθει, ναι θα με γκρεμίσει.. αλλά ίσως να σημαίνει ότι δεν είσαι αυτός που ψάχνω. Αν έρθει, σημαίνει ότι δεν είσαι το άλλο μου μισό. Και αν έρθει δε θα φταίω πάλι εγώ. Γιατί δε θα είμαι εγώ αυτή που θα παραιτηθεί.