124 dil ~151 dtcm

Συνεχίζω να πάω πάσο μαζί σου.Τουλάχιστον μέχρι να δω κάτι.
Έμαθα να παγώνω τα αισθήματα και να μη με πονάνε.
Να μη σε σκέφτομαι συνέχεια. Να μη νιώθω έρωτα συνέχεια.
Τόσες μέρες αναρωτιόμουν που πήγε αυτό το αίσθημα.
Μήπως έφυγε και δε το πήρα χαμπάρι?
Σε οποιαδήποτε άλλη θα μπορούσε να φύγει εύκολα δεδομένου της κατάστασης. Όμως όχι σε μένα.
Κάποια στιγμή ένιωσα, θυμήθηκα ξανά αυτή τη φλόγα.
Και είδα ότι είναι εκεί. Δεν έφυγε στιγμή.
Απλά έμαθα να την ελέγχω και να την προστατεύω.
Και να προστατεύω και μένα. Δύσκολο που είναι αυτό.
Έμαθα να κρατιέμαι. Να κρατάω απόσταση. Να σε αφήσω σε αυτά που χρειάζεσαι, σε αυτά που θες και ζήτησες. Όσο και αν με φοβίζει.
Πόσο καιρό μου πήρε..

Το θέμα όμως είναι ένα:

Μου λείπεις..Θα ήθελα να είσαι εδώ να σε αγγίζω, να σε φιλάω.
Να με κάνεις να πετάω ρε φίλε, με το τρόπο που μόνο εσύ μπορείς.
Έρωτας.. έρωτας, τι παράξενη λέξη... Τι περίεργο συναίσθημα.

Σε περιμένω..Αν έρθεις...μην αργείς. Και αν αργείς.. και πάλι να έρθεις.
Πάντα θα σε περιμένω. Μέχρι τη μέρα που θα μου πεις να εξαφανιστώ.
150 + σήμερα <3