Remembrance

You can't trust me. You can't trust me when I say that I love you.

That I'm in love with you. And I can't win that fight. 

I can't win something you can't even start.

You can't find love, when you don't wanna see it..

when you can't open up to the possibility to feel it.

& I'm back, once again.. I'm a mess and I feel broken.

I can't pay others mistakes.. even if I wanted to, I can't.

They are too many.. too deep...

& you hold them so tight.. I can't even get close to you cuz of them.

& you can't see... you can't see through me..
as I see through you..
From the very first time I saw you.

You will always be the most lovely remembrance..

You gave me so much.. Even if you didn't understand it.

I will always love you. I will always remember you..

I will always remember the sorrow in your eyes..
~but i wish you find some one that will send this away one day~
I will remember...

The love in your heart, that you keep deep inside.
Τhat love you wanna share, but no one cared to touch.
no one but me.. but you didn't want to share it with me, cuz of fear..

The Solace you made me feel, one day.

I also found my "Serendipity" that day...

and it took me till now to see it.

In you..I found my self. Even if I lost him again today.
I'm sorry... I'm not so strong as I thought.

Thank you..

you gave me a little paradise.

I'm waiting to see you again. 

I wanna feel your loving arms around me.. 

even for one more time....

I wanna see your eyes again...

I wanna feel your love..

Even if it's just for one more time.

Όνειρα του μυαλού και της καρδιάς

Πριν μερικές μέρες,

είδα ένα όνειρο με σένα..

Και θα ήθελα να βγει...

(Και είναι το πιο όμορφο όνειρο που έχω δει..)

Θα ήθελα να ζήσω ένα όνειρο μαζί σου.

Όμως δεν είναι στο χέρι μου....

Και έχω κάνει τα πάντα, και ίσως παραπάνω από όσα θα "έπρεπε".

Όμως τα ένιωθα και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου.

Και 8α ξέρω ότι τουλάχιστον

έχω μοιραστεί μαζί σου, έστω μερικά από όλα αυτά που θέλω,

ακόμα και αν δε γίνει τίποτα στο τέλος.

Θα ξέρω ότι δεν τα παράτησα εύκολα. 

Προσπαθώ πολύ να κατεβάσω τις άμυνες σου..

Το τείχος που έχεις υψώσει γύρω από τη καρδιά σου.

Ξέρω..το έχτισες να σε προστατεύει.. αλλά σε έχει παγώσει.. 

Βλέπεις δε σε προστατεύει μόνο.. κρατάει απ' έξω και τα καλά.

Προσπάθησα να ζεστάνω ξανά τη καρδιά σου.

Να σου δώσω όλα αυτά που χρειάζεσαι.

Να "ανοίξω" όλα αυτά που θες να δώσεις και καμία δεν ήθελε να αγγίξει.

Μα δε νομίζω ότι το χω καταφέρει.

Δε με αφήνεις.. Δεν θες να αφεθείς.

Και δε μπορώ.. δε μπορώ να σε κάνω να νιώσεις κάτι, αν δε θέλεις.

Ξέρω ότι φοβάσαι και ας μη το παραδεχτείς ποτέ.

Όμως ακόμα προσπαθώ.. Ίσως είναι μάταιο, όπως όλοι μου λένε τόσο καιρό.. Όλοι μου λένε να το αφήσω... 

Μα δε μπορώ ούτε θέλω να σε αφήσω!

Γιατί απλά..

"Όσα αισθάνομαι για σένα... είναι γεννημένα,

 έξω από κάθε τι που θ'ακούσεις να σου λένε πως δε γίνεται..." ~ Ε.Π.